කදිරගාමර් ඝාතනය මුලින්ම මා සවනට ඇසුනේ 2005 අගෝස්තු 13 උදේ ගුවන් විදුලියෙන්.ඝාතනය LTTE ස්නයිපර්කරුවකු විසින් සිදුකළ බවත් ජාතික රෝහලට අමාත්‍යවරයා රැගෙන යන විට මරණයට පත්වුනු බවත් , බෙල්ලට සහ හිසට එල්ල වූ මාරාන්තික උණ්ඩ දෙකකින් LTTE සංවිධානය , කදිරගාමර් මහතාගේ ඉරණම විසඳා තිබිනි. මේ ප්‍රවෘත්තිය ගුවන් විදුලි යකඩ කට සැරෙන් සැරෙන් ඇසුන බවද මට මතකය.
කදිරගාමර් මහතා කුමාරණතුංග ආණ්ඩූවේ ඒ මොහොතේ විදේශ අමාත්‍යවරයා බවත් , රටේ ඉහළම මට්ටමේ රාජතාන්ත්‍රිකයා බවත් , චන්ද්‍රිකාගේ ආණ්ඩූවේ මිළඟ අගමැති අපේක්ෂකයා වීමේ හොඳම සුදුසුකම් සහිත වූ පුද්ගලයා ඔහු බවත් මාහට කල් යනකොට අවබෝධ කරගැනිමට හැකිවිනි. ඒත් ඔහුගේ දියණිය පහු කාලෙක රචනා කළ "The cake that was baked at home " කෘතිය කියවිමෙන් කදිරගාමර්ගේ නික්මයාමේ දිග පළළ හරිආකාරව මට තේරුම් ගැනිමට පිළිවන් විය.
විශේෂයෙන් පශ්චාත් යුධ සමයේදි ඉතා කඩිනමින් ගතයුතුව තිබූ එහෙත් නොගත් දේශපාලන විසඳුම් කදිරගාමර් වැන්නකු සිටියානම් මොනාආකාරයෙන් විසඳනු ඇතිද කියා මම කල්පනා කරලා තිබුනා. ඔහූගේ ඇවෑමෙන් ඒ හිස්තැන පිරවූ බොහෝදෙනා හුදු දේශපාලන පඹයන් පමණක් වී රටේ ගොඩනැගිය හැකිව තිබූ සංහිඳියාව කඩා බිඳ හෙළිම අදද කම්පාවන සුලූ මතකයකි.
දෙමළ ජාතීන්ට ද්‍රෝහිත්වය දැරූ වරදට LTTE ත්‍රස්තයන් විසින් කදිරගාමර් ඝාතනය කොට ඊයේට දශක දෙකකි. ඔහූගේ මරණයෙන් වසරක් ගෙවුනු තැන හතරවන ඊළාම් යුද්ධය මාවිල්ලාරු හරහා ආරම්භ වූ අතර ඔහූගේ මරණයෙන් වසර හතරක් ගෙවීමට මාස දෙකක් තිබියදි එකී යුද්ධය සංග්‍රාම භූමියේදි පරාජය කළේය.
එහෙත් තුවක්කුවෙන් විසඳගැනිමට නොහැකි බොහෝ කරුණු තවමත් සාකච්චා මේස මත ඉතිරිව ඇත. කදිරගාමර් වැන්නවූන් අවශ්‍යය වූවේ ඒ සාකච්චා මේසයේ ඉදගැනිමටයි.
ලක්ෂමන් කදිරගාමර් (1932-2005)
මනුජය තෙන්නකෝන්.
No comments:
Post a Comment