ශ්‍රී ලාංකීය ගුරුවරු

  Noam Chomsky ගේ උපුටා ගැනිමකට අනුව 

" There is no such thibgs as a poor country . There's only one failed system in resource managment. " 

"ලෝකයේ දිළිඳු රටවල් කියා යමක් නැත. ඇත්තේ සම්පත් කළමණාකරණයට අසමත් වූ රාජ්‍යයන් පමණි."

Noam Chomsky 

මේ කතාවට හොඳම නිදසුන "ශ්‍රී ලංකාව". Chomsky ගේ කතාවේ අර්ථය , ලංකාවේ අතීතය ,වර්තමානය ගැඹුරෙන් විමසන  ඕනෑම කෙනෙක්ට හොඳින්ම වැටහෙන කාරණයක්.රාජ්‍ය සේවයේ ඉදන් අනෙක් කෙළවර දක්වා උනූ දේශිය කාර්‍යන් බිඳවැටිමට බලපාන ප්‍රධානතම කාරණය උක්ත  සම්පත් කළමණාකරනයේ දුර්වලතාව. 

 සම්පත් කළමණාකරනයේ සරල අර්ථය විමසුවොත්. 

"යම් නිශ්චිත කාර්‍යක් ඉටුකර ගැනිමට පවත්නා සම්පත් නිවැරදිව , අවස්ථානූකූලව , සැලසුම් සහගතව යොදාගැනිම." 

මේ ක්‍රමවේදයට සිංගප්පූරුව ලබාදෙන කෙටි නම Meritocracy : A fair system that rewards talent and effort. සරල අර්ථයෙන් කුසලතාව , හැකියාව සහ විභවය මත අවස්ථාවන් ලබාදෙන ක්‍රමවේදයක්.  

මෙහි ස්වර්ණමය වචනය "සම්පත්" එහෙම නැත්නම් හැකියාව / කුසලතාව /ප්‍රාමාණිකත්වය. අපි කල්පනා කරපූ සම්පත් කළමණාකරණය අතිශයින්ම දුර්වල ශ්‍රි ලංකාවේ එක් විෂය ක්ෂේස්ත්‍රයක්  පිළිබඳව.

මගේ පෞද්ගලික අදහස , ශ්‍රි ලංකාවේ සම්පත් කළමණාකරණය ශුන්‍යම ස්ථානය අධ්‍යාපනය. ඒකට ප්‍රධානතම හේතුව කළමණාකරණයේ නොහැකියාව නෙවෙයි , කළමණාකරනයට අවශ්‍යය "සම්පත්" (Resources ) නොමැතිවිම. නිවැරදි අධ්‍යනයක් හෝ ලකුණු ලබාදිමේ පටිපාටියක් තිබුනොත් ලංකාවේ පාසල් ඇතුළේ ඉන්න ගුරුවරුන්ගෙන් 50% වැඩිය ගෙදර යවන්නම වෙනවා. ඒක ගම්බද ප්‍රදේශවලට යනකොට වැඩි ප්‍රතිශතයක් වෙන්න පුලුවන් . ගෙදර ළඟ පාසලට මාරුවක් හදාගෙන විශ්‍රාම යනකන් තමන්ගේ හණමිටි අදහස් ඔලූවේ වගා කරගෙන පරම්පරා තුනක විතර ළමයින්ගේ ඔලූ විනාශ කරපූ ගුරුවරුන්ගේ නම් මට එකින් එක කියන්න පුලුවන්. ඔවුන් විනාශ කරපු තරුණ හීන ඊටත් වඩා ලැයිස්තුගත කරන්න පුලුවන්.

මගේ අත්දැකීම් අනූව ලංකාවේ ගුරු පත්වීමක් ලබන්නේ ඒ වෘත්තියට තෝරානොගත යුතුම පුද්ගලයා. මගේ සමීපතම වැඩිහිටියෙක් මීට කලකට ඉහත කිවේ.

"පුතා මේ රටේ දෙමාපියන් වෙන්න නොගැළපෙන උං දෙමාපියන් වෙනවා. විනිසුරුවරුන් වෙන්න නොගැළපෙන උං විනිසුරුවරුන් වෙනවා. ගුරුවරු වෙන්න නොගැළපෙන උං ගුරුවරු වෙනවා."

එකී කතානායකයා දැන් ජීවතුන් අතර නොහොටියත් ඒ කතාවේ වලංගු භාවය තමත් එලෙසමයි. 

 මොකක්ද මේ නුසුදුසු ගුරුපත්වීමේ  හේතුව ?  පාසල තුළ ඉන්න කුසලතා පූර්ණ , ඉදිරිපත් වීමෙන් අනූන , දක්ෂයන් බොහෝ දෙනෙක් තමන්ගේ වෘත්තීමය අවස්ථාව පෞද්ගලික අංශය තුල ලබාගන්න පෙළඹිලා තියනවා. ගුරුවර්‍යෙන් අවුරුදු 20 සේවා කාලෙකින් පස්සේ ගන්න වැටුපට වඩා වැඩි වැටුපක් පෞද්ගලික අංශයේ මුල් රැකියාවෙන් බොහෝ උපාධීදාරින් ලබනවා . ඒ නිසාම දක්ෂ , හැකියාවන් සපිරි තරුණ/තරුණියන් ගුරු වෘත්තිය මඟහරිනවා.  අවසානයේ ගුරුවරයෙක් වෙන්න ඉතිරි වෙන්නේ සම්මත තරගකාරීත්වයෙන් පසුපෙළට වැටෙන පුද්ගලයන්. මේක නිතරම එහෙම නොවුනත් වැඩි ප්‍රතිශතයක් අඩංගු වෙන්නේ ඒ කුලකයට.  මගේ සමහර මිත්‍රයෝ පාසලක ගුරුවරුන් උනා කීවම මට පෞද්ගලික කණගාටුවක් දැනිලා තියනවා ,ඒ ඔවුන්ගෙන් ඉගෙන ගන්න දරුවෝ ගැන.මොකද ඔවුන්ගේ චින්තනය ,හැසිරීම ,විචාර බුද්ධිය වගේම ග්‍රහණය කර ගැනිම මම සෑහෙන කාලයක් තිස්සේ දන්න නිසා(ගැහැණු පිරිමි දෙපාර්ශවයටම මේක අදාළ කරුණක්) .ඒ එක්කම අනෙක් පැත්තට මට කල්පනා වෙනවා , මට උගන්නපූ ගුරුවරු බහුතරයකුත් මෙහෙම නේද කියලා.

දේශපාලන උවමනා මත සමෘද්ධි ගුරු පත්වීම් ලැබූවොන්ගෙනුත් , රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාලය ඉගෙන ගෙන පැමිණි ගුරුවරුන්ගෙනුත් මම ඉගෙන ගෙන ඇති නිසා ඒ වෙනස මම හොඳින්ම අත්විදලා තියනවා. ගුරුවරයෙක් හොඳ සම්පතක් බවට පරිවර්තනයක් කරන්න ඔහු හෝ ඇය රාජ්‍ය / පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාලයක මූලික උපාධියක් ලබා පැමිණිම අවශ්‍යය නෑ.ලෝකේ අනෙක් රටවල එහෙම නෛතික සම්පාදනයන් තිබුනට අපට තාම එතනට යන්න අපහසුයි. ඒත් ඔවුන්ව බිහිකරන විද්‍යාපිඨ වගේ තැනක ඉගැන්වීමේ ගුණාත්මක බව ඉහළ දැමිම නම්   අවශ්‍යයමයි . විශේෂයෙන්ම වර්තමාන තාක්ෂණික භාවිතය ගැනවත් යම් දළ අවබෝධයක් ලබාදිම විධිමත් සිදු කරන්න ඕන. හේතුව දැන් ගුරුවරු ඍජුවම ගැටෙන්නේ තාක්ෂණයෙන් , දුරකතනයෙන් උපන් පරම්පරාවක් එක්ක නිසා. ඒ සුහුරු දැනුම නැතුව නම් පංති කාමරයට යන්නේ ගුරුවරයා "පල්මෝඩයෙක්" වෙන එක ඇත්තටම නවත්තගන්න බැරි වෙනවා.

අනෙක් වැදගත්ම සිද්ධිය ළමා මනෝභාවයන් තේරුම් ගැනිමේ නොහැකියාව. මට හිටි බොහෝ ගුරුවරු එහෙම යමක් පැවතුනාද කියලවත් නොදන්න බව නම් මට විශ්වාසයි. ඒත් දැන් මගේ පරම්පරාවේ ගුරුවරුත් ඒ තාලයට නම් නර්තනයට සූදානම් වෙන්නේ අනාගතය සුබයි කියන්න ලේසි වෙන්නේ නෑ. 

අවසානයට ,අධ්‍යාපනයේ මුලිකම මරමස්ථානය  ගුරු භූමිකාව . ඔවුන් තමා සමාජයේ පෙරගමන්කරුවෝ. ඒ වගේ තැනකට තරගකාරී අධ්‍යාපනයෙන් ( කැමැති උනත් අකමැති උනත් ඒ තරගකාරීත්වයට අපි යොමු වෙලා අවසන් ) අතරමං වූනූ හීන පෞර්ෂයක් යොදවනවා කියන්නෙම, මහා කුණාටුවක නැවේ පාලනය නාවිකයට නොදී කෝකියාට පවරනවා වගේ වැඩක්. හේතුව !! කෝකියා අතින් කුණාටුව නැව සුන්බුන් වුන කලට 

" අනේ අපොයි නැව"....කියලා වැළපිමෙන් බිඳුනු නැව     නැවත ගොඩනොගැනෙන නිසා.

ඒ නිසා අධ්‍යාපනයට වෙන් කරන මුදලින් ස්මාර්ට් පංති කාමර දෙන්න කලින් ස්මාර්ට් ගුරුවරු ටිකක් හදමින් අධ්‍යාපනයේ සම්පත් කළමණාකරනය ක්‍රමවත් කිරිමට අගමැතිනි අමරසූරිය ප්‍රමුඛ ආණ්ඩුවට දෑස පෑදේවා. 

මනුජය තෙන්නකෝන්

2025-03-01