Ninh binh බලා බයිසිකලයෙන්

  හැනෝයි ඉදන් Ninh binh එන අතර එක තැනක බස් එක නවත්වනවා. ඒක ඒ පාරේ යන හැම සංචාරක බස් රථයක්ම කරන දෙයක්. මෙතන තියෙන්නේ උණ ශාකයෙන් කරන නිෂ්පාදන අඩංගු ප්‍රදර්ශන කුටියක්. කුටියක් කීවට 6'10 '  කුටියකට වඩා විශාල කර්මාන්තශාලාවක්. සංචාරකයන්ට උණ ශාකයෙන් සිදු කරන නිෂ්පාදන පිළිබඳ අදහසක් ගන්න වගේම ඒ නිෂ්පාදන මිලදි ගන්නත් මෙතන ඉඩකඩ තියනවා. මේ වගේම මුහුදු බෙල්ලන්ගෙන් කරන නිෂ්පාදන ආයතනයක් හාලෝන් බේ (Halong bay ) යන පාරෙත් තියනවා.

මේ කණු දෙකෙන් නිරූපණය කරන්නේ ජලය සහ ගින්දරලු. ටෑම් තමා මටත් කීවේ.

අපේ කණ්ඩායමේ උන්නූ මේරි තමන්ගේ ඇමෙරිකාවේ ජිවත්වෙන අම්මට කියලා උණ කෙඳි භාවිතයෙන් හදන තුවායක් මිලදි ගත්තා. මම මොකුත් මිලදි නොගෙන  එයාලගේ රසකැවිල්ලක් කටේ දාගෙන ප්‍රදර්ශන කුටිය වටේ පොඩි රවුමක් දැම්මා. මම කලින් දවසේ හැනෝයි කඩපිල්වල කරක් ගැහූව නිසා වියට්නාමේ සාමාන්‍ය රෙදිපිළි වල මිල ගැන යම් අදහසක් මට තිබුනා. ඒත් මෙතන තිබුන භාණ්ඩ ඒ වගේ එළිමහනේ විකුණන භාණ්ඩවලට වඩා බොහෝම වැඩි මිලක් නියම වෙලා තිබුනා. ඒකට හේතුව මේ නිෂ්පාදනවල තියෙන දූලබ බව සහ නිෂ්පාදන කාර්‍යේ  සංකීර්ණත්වය කියලා, ලස්සන හිනාවක් මුණේ අලවගෙන උන්නු වියට්නාම් කතක් මේරිට කියනවා මම කොණක ඉදම් අහගෙන උන්නා. 

අනෙක් හැමෝම  එන්න කලින් මම එළියට එනකොට ටෑම් සිගරට්ටුවකුත් පත්තු කරගෙන සාම්ප්‍රදායික වියට්නාම් ග්‍රීන් ටී එකක් බොනවා. Ninh bing වලට තම කොච්චර දූරක්ද අහනකොට එයා සිගරට් එක රැදෙන අතෙන්ම දබරඟිල්ල පෙන්නූවා. එයා කීවා වගේම පැයකින් අපි උතුරු වියට්නාමේ පැරණිම රාජවංශය තමන්ගේ අවසාන රාජධානිය විදියට සලකපු Ninh binh වලට සැපත් උනා. සාමන්‍යෙන් හැනෝයි පරිසරයට වඩා සෞමය බවක් Ninh bing පරිසරයේ තිබුනා. ඒක Sapa තරම් සනීප නොවුනත් හැම තැනක ගහකොළ තිබුන නිසා ලංකාව වගේම නේද කියලා මටම හිතුනා. 

Ninh binh  වල පළවෙනි ගමනට අපි හැමෝටම මවුන්ටන් බයිසිකලය ගානේ දූන්නා. හුළං නොයන , චේන් එක නොපනින , හොඳ තත්වයේ බයිසිකලයක් හොයා ගන්න කියලා ටෑම් අපි හැමෝටම විනාඩි පහක් දුන්නා. බ්‍රසීල ජාතික වයෝවෘද පවුල් දෙකක් ඇරෙන්න අනෙක් හැමෝම බයිසිකල් රයිඩ් එකකට කැමැති උනා. කොටින්ම බෙල්ජියමෙන් ආපූ විශ්‍රාමික විදුහල්පතිනියත් ඉස්සරහ මල් කූඩයක් තියෙන බයිසිකලයක් තෝරගෙන පරිස්සමෙන් පැදගෙන යන්න පටන් ගත්තා. අපේ නඩයම ටෑම් පිටිපස්සෙන් Ninh binh  රජ මාළිගාව බලන්න යන ගමන පිටතින් පින්තූරයක් ගත්තානම් බොහෝම ලස්සන වෙන්න තිබ්බා. තැඹිළි පාට බයිසිකල් උඩ  එකට එකක් වෙනස් ශරිර වර්ණ උරුම , මහද්වීප තුනක විතර සංකලනයක් තනි වියට්නාම් පාපැදිකරුවෙක් පිටිපස්සේ වැටිලා යන එකම දර්ශනීය නැද්ද ?? 

පැය භාගෙක බයිසිකල් රයිඩ් එකේ ටෑම් අපි ට එක විවේකයක් වත් දුන්නේ නෑ. ඒ හින්දම Ninh binh මාළිගාව ළඟට ඇවිත් ටෑම් මේ ස්ථානයේ වැදගත්කම පැහැදිලි කරන අතරේ අපි හැමෝම ගැඹුරු හුස්ම පිටකරා. ඒ අතරේ විස්තර පත්‍රිකාවල තියෙන විස්තරත් මම නම් එහෙන් මෙහෙන් කියවන්න පටන් ගත්තා  . ටෑම්ට අනූව උතුරු වියට්නාමයට දරුනු චීන ආක්‍රමණ එල්ල වෙන්න පෙර ඔවුන්ගේ රාජ්‍යත්වය තහවුරුවුනේ මේ බිම් කඩෙන්ලූ. ඒත් පස්සේ කාලෙක මහ නගරය විදියට හැනෝයි පත්වුනාම , Ninh binh ගැන තිබ්බ උනන්දූව අඩූවුනාලු. 

මේ අවට බොහෝ දෙනෙක් සංචාරක කර්මාන්තය මත පදනම් වුනාට ඒ හැමකෙනෙක්ගෙම ජාන ඇතුළේ දුවන්නේ ගොවිතැන කියලා ටෑම් හිනාවෙවි කියනවා. ඒ හිනාව ඇතුළෙම ,මම රාජධානියේ හැම අස්සක් මූල්ලම පීරන්න ගත්තා.පොළොන්නරුවේ රාජධානි තරම් අතිවිශාල නොවුනත් වියට්නාම් ගෘහනිර්මාන ශිලිපයේ ඔවුන්ටම ආවේණික සරල බවක් තිබූනා  ඒක තමන්ගේ අසල්වැසියා වුනූ මහා රතු චීනයෙන් ආ බවට සැකයක් නැහැ. 

අනෙක් වැදගත් කතාව රාජධානිය නිර්මාණයේදි ඔවුන් ආගමික නැඹුරුතාව සලකලා තිබුනා. අපි ලංකාවේ හරි ඉන්දියාවේ හරි නොදකින ඒත් ටිකාක් සමාන බුදු පිළිම කිහිපයකුත් දැකගන්න අමාරු උනේ නැහැ. 

ආපහු ගමන ඉක්මනින්ම උනේ බයිසිකල් රයිඩ් එකෙන් අපි හැමෝම හෙම්බත්වෙලා හිටිය නිසාම වෙන්න ඇති. Ninh binh වල ප්‍රධානතම ආපනශාලාවක අපි හැමෝටම කෑම ලෑස්තිකරලා තිබුනා. ටෑම් අපිට කාලා එන්න කියලා තවත් සිගරට් එකක් පත්තු කරගෙන පුටුවකට බර උනා. මමත් Ninh binh වලටම ආවේණික එළු මස් ව්‍යෑංජනයක් එක්ක බුෆේ එකේ එහට මෙහෙට තුන් පාරක් විතර ඇවිදලා බඩ පුරව ගත්තා.  කෑමට එහායින් වියට්නාමයටම ආවේනික බියර් වීදුරුවක් තියලා තිබුනේ කෑමට පසූ කියලා හිතලා , ඒකත් අහවර කරලා මම ටෑම් ළඟට ආවා.

මිළඟ කොටස : කකුල් දෙකේ ඔරු පාරු සහ කඳු නැගිම