මේ මිත්‍යාවෙන් ඇහැරිය යුතු කාලයයි

 මනුෂ්‍යයන් වශයෙන් අපට වෙන් කර ගැනිමට අපහසු තිර පටලයකින් වැසීගිය ය සීමාවක් දෙකක් පවතිනවා. මේ සීමා නීර්ණ  දෙක ආගම, දේශපාලනය , ඉතිහාසය ,දේවධර්මය සහ සාහිත්‍යය යන සෑම අංශයකම අඩු වැඩි වශයෙන් භාවිතා වෙන සංසිද්ධියක්. එකී අංශයේ පවත්නා සමාජ වගකීම භාරය අනූව එයින් සිදුවන්නා වූ විපත තීරණය වේ. පාඨකයා වෙහෙසට පත් නොකිරීමටත් පැහැදිලි ලෙස අදහස සන්නිවේදනය කළ යුතු නිසාත් එකී සීමා නිර්ණ දෙක අර්ථ දක්වමින් මෙම කෙටි විස්තරය ඇරඹිමට කැමැත්තෙමි. 

සත්‍යය (facts) සහ මිත්‍යාව (myths) මෙසේ ස්වකීය ජනයාට වෙන් කොට හඳුනාගැනිමට අපහසු නොඑසේනම් එසේ වෙන් කරගැන්මට අවශ්‍යතාවක් නොමැති සීමාවන් දෙකයි. සත්‍යය සහ මිත්‍යාව පිළිබඳව සංසන්දනාත්මකව තහවුරු කළ හැකි මනා උදාහරණය ආගම (බෞද්ධ ආගම පමණක් නොව සෑම ආගමකම සහ දේව උගැන්මකම මෙම අවස්ථා දෙක දෝලනය වීම පැහැදිලිවම දැකිය හැක්කකි ) වුවද මා මෙහි එය කතා නොකරමි. ඒ වෙනුවට ලංකා ඉතිහාසයේ මෑත කාලයේ සිදූවු දේශපාලනික බල පෙරළියක් උපුටා දක්වමි .

මෙම සටහනට සහ අදහස් දැක්වීමට මා සිත බර වූවේ මහාචාර්ය ගණනාත් ඔබේසේකරයන්ගේ නෙරපු රජු නොහොත් Doom king නම් ග්‍රන්ථයෙන් ලද ආස්වාදයයී. 

සියල්ලකටම පෙර මහාචාර්ය ගණනාතනයන් පිළිබඳ ලුහුඬින් හෝ ගෙන හැර පෑම මා සතු පාඨක වගකීමක් කොට සලකමි. මක්නිසාදයත් මෙරට හොඳම විශ්වවිද්‍යාලය යැයි සලකනා කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ පවා කලා මාධ්‍යයෙන් හදාරන්නන් කිහිප දෙනෙකුගෙන් මා  මහාචාර්ය ගණනාතයන් දන්නේ දැයි ඇසු විට ඔවුන්ගේ පිළිතුර වීවේ නැත යන්නයි. එවැනි අධ්‍යාපනික පසුබිමක සිටින්නන් පවා ඒ ආකාරයේ සාරවත් මානව විද්‍යාඥයකුගේ පර්‍යේෂණ ග්‍රන්ථ පිළිබඳව දක්වන්නා වූ උකටලී බව උක්ත සත්‍යයේ සහ මිත්‍යාවේ විසංවාදි (Conflict of facts and myths)  ස්භාවයට හේතුකාරක විය හැක. ඔවුන් පිළිබඳව ලිවීමෙන් මෙම සටහනේ අරමුණ වෙනස් වන බැවින් එවැනි ඇකඩමියානුවන් මෙයින් මඟහරිමි. 

 ගණනාතයන්ගේ නෙරපූ රජ කෘතියෙන් ඔහු උඩරට අවසන් රජු වූ ශ්‍රී වික්‍රම රාජසිංහයන්ගේ අවසානය උඩුපෙළෙන් ඉදිරිපත් කරන අතර යටිපෙළෙන් විටෙන් විට පාඨකයාට පවත්නා කරුණු මත තර්කානුකූලව සත්‍යය අවබෝධ කරගන්නා මෙන් අයදිමින් සිටි . 

මෙහි සරලතම උදාහරණය ලෙස ඇහැළේපොළ කුමාරිහාමි සහ දරුවන් ඝාතනය පිළිබඳව පවත්නා ජනප්‍රවාද සහ ලිඛිත මුලාශ්‍රයන්හි පරස්පරතා ඔහු විදහා  දක්වන්නේ එක් ලේඛනයක් මත පදනම්ව නොව.

 මා පාසල් කාලයේ කියවු ඇහැළේපොළ කතාන්දරයට අනූව ශ්‍රී වික්‍රම යනු මතට ලොල් නරයෙකි, ඔහූ ස්ත්‍රීය කෙරෙහි ආසක්ත වූවෙකි , වඩුගයන්ට උඩරට රදලයන්ට එහායින් සැලකුවෙකි , භික්ෂූව ප්‍රතික්ෂේප කළ අයෙකි ,පිළිමතලව්වේගෙන් පසු මහාදිකාරම් වූ ඇහැළේපොළ සතර කෝරළයේ සිට ඩොයිල් සහ බ්‍රවුන්රිග් සමඟ රහසේ හසුන් හුවමාරු කලේ ය. එයින් ඔහු  රාජ් ද්‍රෝහියකු විය ( එම කතුවරයන් එය ද්‍රෝහිත්වයක් ලෙස නොදැකිමද විස්මයකි)   , ඇහැළේපොළ සැබෑ වීරයෙක් බවද , මොල්ලිගොඩ සටකපට ලෙස ඇහැළේපොළ සහ රජු බිඳවූ බවද , ඇහැළේපොළ දිගින් දිගට රාජ ආඥාව පැහැර හරමින් කොළඹට පලා ගිය බවද  , රජු ඇහැළේපොළ පවුල අමු අමුවේ මරා දැමූ බවද උක්ත ග්‍රන්ථයේ සඳහන් විය. එහි සාහිත්‍යය , විස්මය සහ කතාව ගොඩනැංවීම මනස්කාන්ත වුවද එහි වාර්තාවන කරුණු විසංවාදයකට තුඩු දෙන සුළුය . නමුත් පාඨකයා නිරායාසයෙන්ම ලිවීමේ පවත්නා මටසිලිටු බව , අනූකම්පාව ගැබ්වූ කතා මාලාව නිසා සැබෑ කරුණු (facts) යට ගසමින් මවා පෙන්වන වර්ණ චිත්‍රය අතපතාගාමින් සිටි. 

ඉහතා මා ඇහැළේපොළ පිළිබඳ කිව් ප්‍රවෘත්තියේ බොහෝ කරුණු ගණනාතයන් විසින් 1810-1811 පමණ රචනා වූ ඇහැළේපොළ හටන , ඊට පෙර රචනා වූ ඉංග්‍රීසි හටන , රාජාවලිය , ඩොයිල්ගේ දින පොත ( මෙහි කරුණු අසංවිධිත සහ කාල නිර්ණයන් ඉතා දුර්වල  වුවද  තර්කයක් ගොඩනැංවීම සඳහා භාවිතයට ගත නොහැකි මට්ටමෙන් දුෂණය වී නොමැති බවයි උගතුන්ගේ මතය ) , ඩේවීගෙ සටහන ( එකල උඩරට සිටි වෛද්‍යවරයෙක්) , බ්‍රවුන්රිග් සහ යටත් විජිත ලේඛම් අතර හුවමාරු වූ ලිපි  මත පදනම්ව Doom king තුළ ලියා ඇත. 

මා මේ කරුණ දිනක් මගේ මිතුරකුට පැවසූ වීට ඔහු කීවේ " ඇහැළේපොළට එසේ කරන්නට හේතුවක් තිබෙන්නට ඇතැයි ! " යනුවෙනි. නමුත් එසේ කියන්නා වු මිනිසුන් ඒ හා සම්බන්ව තර්කානුකූල යමක් කියවා පිළිගන්නාවා වෙනුවට තම සීයා හෝ පාසල් පෙළ පොතේ මන බඳනා රූප සමඟ ගොතා ඇති කතා පිළිගැනිම අවාසනාවකි . ඔවුන් බොහෝ දෙනෙකු පැරණි ජනප්‍රවාවයේ හෝ උඩරට රාජධානිය සම්බන්ධ කරුණක් ප්‍රති තර්කයකින් පැහැදිලි කිරීමට වෑයමක් දැරු වීට පවසන්නේ 

"ඕවා ඇත්තද නැත්තද කියලා හොයන්න විදියක් නෑ නේ , ඒ නිසා ඒ විදියටම පිළිගන්නාවා " 

 යනුවෙනි.

ඔවුන්ගේ උකටලී නියාලුවට අපුර්ව නිදහසට කරුණක් ලෙස " ඕවා සංස්කෘතිය්න් එන දේවල් නේ " දමා ගසන්නෙමි. සංස්කෘතියක් ප්‍රගමනය විය යුත්තේ සත්‍යය මත පදනම්ව බව ඔවුන් නොවැටහීම අභාග්‍යයකි. 

Doom king හි සිංහල උඩරට සමාජය කොනිත්තනා තවත් කරුණක් වන්නේ පත්තිරුප්පුව ඉදිරිපිට ඇහැළේපොළ  දරුවන් වංගෙඩියෙ දමා කෙටීම සහ ගැහැණුන් දියේ ගිල්වා මැරීමයි. මෙම සිද්ධින් පිළිබඳ ඇති විපරීත අභව්‍යය ගතිගුණ ඔහු කරුණු සාධක සහිතව හුවා දක්වමි. පොත කීමේ ඇල්මක් ඇත්තෙකුට එය කියවා තේරුම් ගැනිමේ අවකාශය ඉතිරි කොට මා තවදුරටත්  විස්තරාත්මකව නොයමි. 

අවසන් උදාහරණය ලෙස  මාර්තු 10 වන දින 1815 මඟුල් මඬුවේ  බ්‍රවුන්‍රිග්ගේ සූචච චර පුරුෂයා  වූ ජෝන් ඩොයිල් විසින් කෙටුම්පත් කරන ලද උඩරට ගිවිසුම ( Official declaration of the settlement of the Kandyan province )  අත්සන් කොට ජාතික කොඩිය ලෙස බ්‍රිතාන්‍ය ධජය සෙබළුන් එසවූ කළ වාරියපොළ සුමංගල හිමියන් විත් එය ගලවා බිම දමා පැගූ කතා පුවතයි. ගණනාතයන්ට අනූව  නම් උන්වහන්නේ එදින එසේ කරේ නම් දහසක් වූ ඉංග්‍රීසි සෙබළුන්ගෙන් උන්වහන්සේ බේරී සිටිම විශ්වාස කළ නොහැක්කකි. ලොමු ඩැහැගන්නා දේශප්‍රේමිත්වය මඳකට බිම තබා ඔබත් එය සිතුවොත් අප සැවොම ගණනාතයන් හා එකඟ වනු ඇත. මක්නිසාදයත් ශ්‍රී වික්‍රම අල්ලා ගැන්මේ සිට උඩරට සෑම අහු මුල්ලකම බ්‍රිතාන්‍ය රැකවල දා සිටිමයි. මෙම සිදුවීම අලලා Doom king හි ප්‍රධාන පරිච්ඡේද දෙකක්ම ලියා ඇත . එහිදි පැරණි ධජයන් එහි විකාශනයන් සහ සුමංගල හිමිගේ භූමිකාවද සිනමා පටයක සේයා සේ පැහැදිලි කර ඇත.

ඊනියා දේශප්‍රේමින්ට මෙය පහරක් වුවද විය හැක්කේ විය නොහැක්කේ කුමක්දැයි සිතා බැලිමට එම කරුණු ප්‍රමාණවත් ය. 

මේ කෙටි සටහන අවසන් කිරිමට පෙර මට පාඨකයන්ට සන්නිවේදනය කළ යුත්තේ ප්‍රඥාව මිස විස්මය (ත්‍රීල් එක ) පසුපස නොයනා ලෙසයි . මක්නිසාදයත් ශත් වර්ෂ දෙකකට ඉහත සිදූවූ මෙරට ස්වෛරීත්වයේ දරුණුතම සෝදාපාලූව වූ උඩරට රාජ්‍ය බිඳී යාමේ මිත්‍යා මත පාසල් පෙළ පොත හරහා පවා ජනගත වී තිබිමයි. එය පිළිළයක් ලෙස සමාජ ගත වී ඇත්තේ පාසල , දහම් පාසල වැනි කේන්ද්‍රය අධ්‍යාපනික මූලස්ථාන හරහා ඒවා ජනගත වීමනිසයි.

එක් අතකින් මා පෙර සඳහන් කළ මා මිත්‍රයන්ට දෝෂාරෝපණය කිරිමේ ඵලක් නැත්තේ ඔවුන් උඩරට රාජධානියේ බිඳ වැටීම උගත්තේ සාමාන්‍යය පෙළ ඉතිහාසයේ සාමාර්ථය සඳහා පමණක් වීම නිසයි.

මිත්‍යාවෙන් තොරව සත්‍යය දැකීමට ඔබගේ මගේ සැමගේ තෙවන ඇස විවෘත වේවා.

ගෲෂා කෙනෙක්ද ?? මනමේ කුමාරියක් ද ??

 මට අදටත්  

නියම නලුවෙක් නේ !! කියලා හිතෙන්නේ එකම එක මනුස්සයෙක් ගැන විතරයි. 

මං නිහාල්සොංහගේ වැලකතරේ  ගෝරිං මුදලාලි වෙච්ච ජෝ අබේවික්‍රම මුහුදු හුළං මැද සිගරට් එකක් උරන ගමන් 

"නෝනා පයින් යන්න , යනකොට හුළං වදී "

කියලා කියන දෙබස ඛණ්ඩයට අදටත් ආස උනත් ,

බූඩී ඉතාලියෙත් ගිහින් බොහෝම වැර වෑයමෙන් රූපගත කරපු "මිල්ලේ සොයා " චිත්‍රපටයේ ලක්ෂමන් මෙන්ඩිස් අයියා විදියට මහේන්ද්‍ර පෙරේරාව නින්දෙන් ඇහැරවලා කනට දෙකක් ගහලා බනිනකොට ඒකෙන් බේරෙන්න ගේ මුල්ලේ හේත්තු කරලා තියෙන ෆුට් සයිකලේ අරන් යන්න හදනකොට ,ලක්ෂමන් 

" ඕක මගේ බයිසිකලේ " 

කියලා කියන  කොටසට කැමැති උනත් . 

ජයන්ත චන්ද්‍රසිරිගේ "ගරිල්ලා මර්කටිං " බයිස්කෝප් එක ඇතුලේ ,  ශ්‍රියන්ත මෙන්ඩිස්  රූපවාහිනීයේ 

ජාතිය අමතන ගමන්  ඉස්පිරිතාලෙ ඉන්න කමල් අද්දරාච්චිටත් ජාතිය අමතන්න පටන් ගන්න කොටසට අමුතු විදියකට ආකර්ෂණය වුනත්.

හඳගම වැඩිහිටියන් පමණයි ලේබලය බිමින් තියලා හදපු "විදු" චිත්‍රපටියේ පොඩි කොල්ලා ගහක් උඩට නැගලා 

"මට තියනවා කතාවක් කියන්න " 

 දර්ශනයට ආපහු ආපහු බලන්න තරම් කැමැති  උනත් ,

 මේ කතාවේ කතා කරන කතා නායකයා ඒ හැමදේකටම වඩා මට බලපෑමක් කරපු කලාකරුවෙක්.

 ඔහු දැන් බොහෝ කාලෙකට කලින් භෞතිකව මේ භුමියෙන් වෙන් වෙලා ගියත් ඒ නම ළඟින් යන මොනවා හරි ලේඛනයක් , තවමත්  හම්බුනොත්   මං ඒ දේ නොකියවා යන්නේ බොහොම අඩුවෙන්. 

අදත් මට ඒ වගේ දෙයක් ලැබුනා. ඒක මේ කතාවේ කතා නායකයා කාලෙකට ඉහත රාවයට ලීව ලිපියක උපුටා ගැන්මක්. ඒ කොටසට එන්න කලින් උපුටා ගැන්මේ හිමිකරු ගැන වචනයක් නොලියාම බැරි වෙනවා.

S.W.R.D බණ්ඩාරනායකට සිවුරක් පොරවගත්ත මනුස්සයෙක් රොස්මීඩ් ප්ලේස් වල ටින්ටජල් වලදි වෙඩි තිබ්බ අවුරුද්දේ මුලින්ම සිනමාවට ආපු මේ කතා නායකයා  හැටේ දශකයේ ඉදන් අනූව දශකය වෙනකන් මෙරට සංස්කෘතිකමය කම්පනයක්  ඇති කරපු හැම කලා නිර්මාණයකටම වගේ දායක උනා , හුණුවටයේ කතාවේ ඉදන් ගම්පෙරළිය හරහා සෝමරත්න දිසානායකගේ පුංචි සුරංගනාවි වෙනකන් ඔහුගේ නිර්මාණය පරාසය විහිදිලා ගියා..ග්‍රන්ථ රචකයෙක් විදියට නාට්‍යය සහ වේදිකාව පිළිබඳ සෛද්ධායාන්තික කරුණු රචනා කරා.

පනහේ දශකයේදි , නාගරීකරණයේ අක් මුල් පැතිරී 'බෝඩිං කාමර' නම් සංකල්පය ආරම්භ වන සමයේ ඔහු අතින් 1963-1964 සමයේ ලියවූනු " ජනේලය " නම් වේදිකා නාට්‍යය  මෙව් අන් සියල්ලටම වඩා   මා  ආශ්වාදයට පත් කළ රස මාධ්‍යයකි. එකිනෙකට වෙනස් සමාජ පරතර කිහිපයක් තරගකාරී සමාජය තුළ සිදුකරගන්නා වූ මානූෂිය ගනුදෙනු සහ සමාජීය වශයෙන් නොනැසී පැවතිම ( Social survival )  සමාජ ප්‍රහසනයක් ආකාරයෙන් ඔහූ  මැනවින් ඉදිරිපත් කර තිබිනි. 

 ඔහූගේ ජනේලය පිළිබඳ විචාර මත පලවී ඇත්දැයි මා නොදන්නා නමුත් එය එසේ නොවේ නම් එය විචාර මතයන්ට නතු විය යුතුම කෘතියක් බව අවිවාදාත්මකයි . ජනේලය පිළිබඳව මා දැක ඇති එකම විචාර මතය පළ වී ඇත්තේ 'ජනේලය' නාට්‍යය පිටපතේ හැඳින්විම තුළයි. එයට අනුව මේ පිටපත කියවු මහාචාර්ය සරත්චන්ද්‍රයන් පවසා ඇත්තේ 

" There is some brecht in this play "  යනුවෙනි. නමුත් ඒ වනවිට මගේ කතා නායකයා බ්‍රේෂ්ට්ගේ කිසිදු නාට්‍යයරස විඳ ද නොතිබිනි. ඔහූ ජනේලය හරහා පුනරූපන කර තිබුනේ ග්‍රාමීය පුද්ගල චරිතයන් ශිඝ්‍රයෙන් නවීකරණය වූ කල ඔවුනට මුහුණ දෙන්නට වූ සංස්කෘතික කම්පනය ( Cultural shock ) පිළිබඳවයි . එය මගේ කතාවක් වන්නේ ඒ නිසාවෙනි.

හුණුවටය තරම් ජනේලය උත්‍කෘෂ්ටයට නොනැගුනද , මිලාගිරියේ 10/3/1  බෝඩින් නිවහනේ උඩු මහලේ සිට ඉවත බලන මා හට ජනේලය තරම් සමීප කතාවක් තවම හමුවී නොමැත. 

මාගේ මේ සරල වෑයම  ජනේලය පිළිබඳ හෝ මෙකී කතා නායකයාගේ කලා ජිවිතය තුන්වන පාර්ශීය කෝණයකට නතු කිරිම නොව ඔවුන් වැන්නවුන්ද මෙහි සිටි බවට මතක් කරදීමය. එබැවින් දැන් මාගේ කතා නායකයා ඔබට මෙසේ අනාවරණය කරන්නෙමි. 

 ඔහු අන් කවරකු නොව නොසැලෙන පෞරුෂයක් සහ ගැඹුරු එහෙත් සුපැහිදිලි හඬක්  උරුම වූ  හෙන්රි ජයසේනයන් ය. එයටත් වඩා එකී නාමකරණයට මෙසේ ඌන පුර්ණයක් එක් කරන්නෙමි. ඔහු වික්‍රමසිංහයන්ගේ ගම්පෙරළිය නවකතාව ආචාර්ය ලෙස්ටර් ජේම්ස් පීරීස් සිනමාවට නැඟු කල එහි " පියල් ".

මා පෙර කී පරිද්දෙන් ඔහුව සිහියට නැඟිමට හේතුපාදක වූ සටහනද මෙහි පහතින්  අමුණමි. 

ඔහු එලෙසින් දශක තුනකට පෙර රාවයට ලී දෑ සත්‍යයකි . අප බොහෝ දෙනා ගෲෂා යැයි සිතා සිටින්නේ මනමේ කුමරියන් හටයි. බොහෝ විට ඈ මනමේ කුමරියක්ම පමණ බව වැටහෙන විට බොහෝ දුර ගොස් අවසන් ය. එවිට හෙන්රි  ජයසේනයන් මෙන් මානෙල් කෙනෙක් සෙවීම අපහසු කරුණකි.

ජිවන සෘතු ක්ෂනයෙන් වෙනස් වන කලට ඔබට සිටිය යුත්තේ ගෲෂා කෙනෙකු මිස මනමේ කුමරියක් නොව බව වැටහිමට කොතරම් වයසට යා යුතුද යන්න නම් මාද නොදන්නා කරුණකි. 

     

වඩා වැදගත් කුමක්ද ?

 ඊයේ හවස IQlab Podcast ෆාදීල් ගේ චැනල් එකේ තිබුන venture capitalis කෙනෙක් විදියට වැඩ කරන  චලින්ද අබේකෝන් එක්ක කරන  podcast එකක්  බලන්න අවස්ථාවක් ලැබුනා. මම මේ දවස් ටිකේම හවසට කරපු වැඩ නවත්තලා කොටින්ම Netflix එකේ දැන් මාස තුනක් තිස්සේ බලලත් ඉවර කරගන්න බැරි උනු World war in Colour documentry  එකත්  ගණනාත් ඔබේසේකරගේ Doom king පොතත් පැත්තකට විසි කරලා බලන්න තරම් ෆාදීල් ගේ වැඩේ රසවත් උනා. Startups and venture capitalis කියන මාතෘකාවෙන් පැයකට ආසන්න කාලයක් දිගඇරුන ඒ වැඩේ දෙපාරක් බලන්න තරම් හොඳ දෙයක්. 

චලින්ද මේ ක්ෂේත්‍රයේ දැන් අවුරුදු 13-14 ආසන්න කාලයක් ඉන්න නිසාම ඒ වගේ ක්ෂේත්‍රයේ ප්‍රවීණයෙක් ගෙන් එළියට එන අදහස් අත්දැකීම් වගේම සිද්ධාන්තත් මත ගොඩනැගුනු කරුණු  තර්කානුකූල අහලා හිතන්න තරම් ප්‍රයෝජනවත් දෙයක් . මට මේ සටහනෙන් මතු කරන්න ඕන උනේ චලින්දගේ අදහසටත් වඩා එයා එයාගේ කතාවේ මතු කරන එක වැදගත් කරුණක් ගැන. 

ඔහු කතාවේ එක තැනක කියනවා , මිනිස්සුන්ට hard skills කියන දේ උදාහරණයක් විදියට පරිඝණක භාෂාවක් ඉගෙන ගන්න එක , මෘදුකාංගයක් ක්‍රියාත්මක කරන එක එහෙමත් නැත්නම් සංකීර්ණ ගණිතමය සංකල්පයක් තේරුම් ගැනිම වගේ කරුණු කාලයත් එක්ක , යම් ශ්‍රමයක් (Effort) වැය කිරිමෙන් ග්‍රහණය කරගන්න පුළුවන් දේවල්. ඒත් මිනිහෙක්ට ඉගෙන ගන්න එහෙමත් නැත්නම් ප්‍රගුණ කරන්න අමාරුම දේ තමා Soft skills කියන එක. 

 

මේකට බලපාන එක ප්‍රධාන හේතුවක් තමා ඒ වගෙ හැකියාවන් උද්දීපනය වෙන්නේ මනුෂ්‍යයකුගේ ජීවන වටපිටාවත් එක්ක වීමයි. උදාහරණයක් විදියට නිර්මාණශීලිත්වය වගේ දෙයක් පරිඝණක භාෂාවක් උගන්වන තරම් ඉක්මනින් කරන්න පුළුවන් දෙයක් නෙවෙයි. මේකට ජන ව්‍යහාරයේ නම් කියන්නේ " ඒ වගේ දේවල් ඇගෙන්ම එන්න ඕන කියලා." ඒත් ඇගෙන්ම නාවත් ඒ දේවල් දියුණු කරගන්නේ නැතුව රැකියාවක තබා සාමාන්‍යය සමාජයකවත් රැඳී ඉන්න (Survive ) වීමේ ප්‍රායෝගික අපහසුතාවයක් තියනවා. කොටින්ම ප්‍රේමයක් හොයා ගන්නත් හොඳ ස්ථාවර soft skills ගොනුවන් තියෙන්න ඕන කියන එකයි මගේ අදහස. මීට අමතරව අපි මේ Soft skills කියන එක අපේ දකුණු ආසියාතික කලාපයේ අනික් රටවල් එක්ක සංසන්දනාත්මකව බැලුවත් ඉන්දියාව පවා ඉන්නේ අපට බොහෝම ඉහළින්. බොරු නම් ඉන්දියන් තරුණයෙක් එක්ක කතා කරලා බලන්න ඔබට වෙනස තේරුම් ගන්න පුළුවන් . 

චලින්ද මේ සාකච්ඡාවේ කියන විදියට ලංකාවේ හොඳ ව්‍යවසායකයන්ගේ හිඟයටත් බලපාන ප්‍රධානතම හේතුව මේක. ඒක බොහොම තර්කානුකූල කරුණක් නේ. ඔයාට කොයිතරම් හොඳට මෘදුකාංග ලිවිමේ හැකියාවක් තිබුනත් ඒක ව්‍යාපාරයක් එහෙමත් නැත්නම් Startup විදියට ප්‍රසාරණය කරනව නම් ඒ තාක්ෂණික හැකියාවෙන් විතරක් යන්න පුළුවන් දුර හරිම සීමීතයි.  මොකද ව්‍යාපාරික ලෝකය කියන්නේ කලු සුදු පරිඝණක ක්‍රමලේඛනයට එහා ගියපු මිනිස්සූ ගැවසෙන , දහසක් වෙච්ච අදහස් හුවමාරු වෙන , තත්පරයෙන් තත්පරය යාවත්කාලීන වෙන තරගකාරී පිටියක්. ඒ වගේ තැනකට ඇතුළු වෙන්න ඔව් !! Hard skills ඕන වෙන්න පුළුවන් , ඒත් රැඳි සිටිමේ කාලය සහ ස්ථාවරත්වය රඳා පවතිනේ ඔබේ soft skills  හි ප්‍රබලතාව මත. මෙන්න මේ වගේ දේකට හොඳම උදාහරණය තමා හැත්තෑව දශකයේ මුල් යුගයේ ඇමෙරිකාවේ සිලිකන් නිම්නය කේන්ද්‍ර කරගෙන නිර්මාණය වුනු ඇපල් හි ස්ටීව් ජොබ්ස් කියන චරිතය.  ස්ටීව් වොස්නියැක් තරම් තාක්ෂණික මිනිහෙක් නොවුනත් පොඩ්ඩක් බලන්න ජොබ්ස් නිෂ්පාදන එළිදැක්වීමක් ( Product launch )  එකක් කරන විදිය . ෂා !!!අන්න ඉදිරිපත් කිරිම්.

චලින්ද ,ෆාදීල් එක්ක කතා කරන දෙවැනි වැදගත්  කාරණය තමා ලිවීමේ හැකියාව. ඒක ඒ තරම්ම වැදගත්ද කියලා හිතෙන තරමේ අවබෝධයට ලක්නොවුනු සීමාවක්. ශිෂ්‍යත්වයේ රචනාවට , සාමාන්‍යය පෙළ සිංහල / ඉංග්‍රීසි  රසාස්වාද කොටස් වලට හැරෙන්නට අපි ලිවීමට එච්චර භාරයක් දෙන්නේම නෑ. ඒකට අවශ්‍යය උත්තේජනයත් පාසල් පද්ධතියෙන් හරිආකාරව ලැබෙනවද කියන එකත් ගැටලුවක් .මේ සිද්ධිය විශ්වවිද්‍යාලයට ආවම කොයිතරම් දරුණු විදියට පසු බෑමකට ලක්වෙනවද කියන්නේ මගේ සමහර මිත්‍රයෝ කියනවා

 "මට සිංහලෙන් ලියන්න බෑ අකුරු අමතක වෙනවා කියලා." 

උක්ත සාකච්ඡාවේ චලින්ද අබේකෝන් ලීවිම කියන මූලික මානව සංවර්ධිත ලක්ෂණය ගැන ව්‍යවසායක මනසකින් දක්වන්නේ මෙහෙම අදහසක්.

"With writing you can articulate things " 

 මේක පර්‍යේසණ වාර්තාවක් ලියන කෙනෙක්ට උනත් , ව්‍යාපාරික යෝජනාවක් ඉදිරිපත් කරන්නෙකුට උනත් , සන්නාමයක් ප්‍රවර්ධන කරන්නෙකුට උනත් අතිශයින්ම වැදගත් වෙන දෙයක්. මට පාසලේ වගේ විශ්ව විද්‍යාලයේ තියන අත්දැකීමෙන් පවා දන්නේ ලිවීම කියන එක බොහෝ දෙනා වැරදි ආකාරයෙන් අර්ථ දක්වා ඇති බවයි . ලිවිම කීව පමණින් ඔවුන් හිතන්නේ කෙටිකතා හෝ නවකතා එහෙමත් නැත්නම් කවියක් ගීතයක්  පිළිබඳවයි. නමුත් ඔබ ආචාර්ය උපාධියක් හදාරන්නකු නම් ඔබගේ නිබන්ධනය පවා ගලා යා යුත්තේ කතාන්දරයක් ඉදිරිපත් කරන ආකාරයට .ඒකට හේතුව මිනිසුන් ස්භාවිකව කරුණු වලට වඩා කතාන්දරයකට සවන් දීමට දක්වන ලැදියාව . මේ සාකච්ඡාවෙම තැනක ෆාදීල් ඉදිරිපත් කරන අදහස ඒ පිළිබඳ සාක්ෂි සපයනු ඇත.

"Best scientist is best storyteller "

මේ හා සම්බන්ධව soft skills , ව්‍යවසායකයකු වීමේ මඟට බලපාන ආකාරය ගැන කලකට පෙර පීටර් ඩී අල්මේදත් යම් අදහසක් දක්වලා තිබුනා. එයා කීවේ මගේ පොතේ පතේ තාක්ෂණික කාරණා පිළිබඳව දැනුම ආරම්භක අවධියේ මඳ උනත් මට හැකියාවක් තිබුනා කෙනෙක්ට විශ්වාස කරන්න පුළුවන් අන්දමේ කතාවක් එක්ක මගේ නිෂ්පාදනය ඉදිරිපත් කරන්න. ඔහු මෙතන කියන්න උත්සහ කරන්නේ ඔහුගේ මුල් අවධියේ සාර්ථකත්වයට hard sills  වලට වඩා soft skills බොහෝම සාධනීය ලෙස බලපෑ බවයි.