Skip to main content

Posts

වැඩිහිටියන්ට කාටූන්

අන්තර්ජාලය අද තරම් සුලබ නොවිච්ච අනූව දශකයේ මැද ඉදන් 2008-2009 වෙනකන් ළමා කාලය ගත කල බොහෝ දෙනාගේ  විනෝදාස්වාදයේ වැඩි ඉඩක් අරගෙන තිබුනේ රූපවාහිනි කාටූන් කලාව.  ලංකාවේ අපිටම කාටූන් නිර්මාණයක් කරන්න තරම් ආර්ථික හයියක්වත් තාක්ෂණික හැකියාවක්වත් නැති නිසා අසූව දශකයේ ඉදන් ටයි මහත්තයා වෙනත් රටක නිමැවූනූ කාටූන් නිර්මාණ සිංහලෙන් හඬ කවමින් විකාශනය කිරිම ආරම්භ කළා. ටයි මහත්මයාගෙ ඇවෑමෙන් ඔහුගේ අනුප්‍රාප්තිකයා වූනූ අතුල රන්සිරිලාල් ඒ කාර්‍ය රූපවාහිනියෙන් විශ්‍රාම යනතෙක්ම සිදූ කරගෙන ගියා. අද වෙනකොට අවුරුදු  විසි හතක් පහු කරගෙන යන මගේ ජිවිතේ මම ආපස්සට හැරුනම , උදේ අම්මා හදලා දෙන කිරි තේක අතට අරගෙන ටීවී එකට අඩි හතරක් මෙහා බිම ඉදගෙන , ඔලූව අංශක අසූපහක් විතර උඩට හරවලා ඥාන කතා මල්ලී බැලූව විදිය මැරෙනකන්ම අමතක කරන්න බැරි වෙයි. ඒකට හේතුව , එහෙම ඇහුන  තේමා ගීතය , සංගීත ඛණ්ඩය එක්ක ගැටගැහුනූ මහා විශාල අතීතයක් තියෙන නිසා.   අපි කල්පනා කරොත් ලංකාවේ කාටූන්  ඇතුළේ මුද්‍රාවක් වගේ සටහන් උනූ  දේ තමා කාටූන් තේමා ගීතය (Theam song). මේ සටහනෙන් ඒ විදියට අපට ඇහූනූ කාටූන් නිර්මාණ කිහිප...
Recent posts

වාලම්පුරිය එක්ක තව වටයක්

  ධර්මරත්නගේ "වාලම්පුරිය" දෙවැනි වතාවටත්  මම නුවර Scope එකෙදි රසවින්දා .  මං හිතන්නේ කුස පබාගෙන් පස්සේ මම එකම චිත්‍රපටියක් දෙවතාවක් බලපු පළමු වතාව මේක. කුස පබාත් මම දෙවතාවක් බැලුවේ මගේ කිසිම උවමනාවට නෙවෙයි. මහාචාර්‍ය ආරියරත්නට කුස පබා වෙනුවෙන් පාසල් දර්ශන අනුමත වෙලා තිබුන නිසා   පාසලෙන් අපිව පොළිමක දක්කගෙන ගිහින් එක වතාවක් චිත්‍රපටිය පෙන්නූවා. අනෙක් වතාවේ මගේ පියා මාවයි මගේ සහෝදරියවයි එක්කරගෙන ගිහින් ආපහූ ඒ කුසපබාම නැවත පෙන්නූවා.   එහෙම බැලුවොත් නම් වාලම්පුරිය දෙවනි වතාවට බැලුවේ මගේ පරම උවමනාවට.මං අප්‍රේල් 26 ලක්මාල්ගේ බයිස්කෝප් එක  බලලා ඇවිත් දිග යාං හෑල්ලක් ලීවා. ලියලා මාස එක හමාරක් ඉදලා මට විසඳගන්න තියෙන තැන් ටික නැවත අල්ලගන්න අරමුණෙන් ආපහූ Scope එකේ පිටිපස්සේ හොඳ සැපපහසූ ආසනයක්  ඔන්ලයින් බූක් කරා.   මගේ පෞද්ගලික අදහස නම් අපි චිත්‍රපටයක් මුලින්ම බලනව නම් අපිට අහුවෙන්නේ බොහෝම සීමීත ස්තරයක්. උදාහරණයක් විදියට ප්‍රධාන කතාව , කතාවේ ඇතිවෙන ගැටූම් , චරිතවල බාහිර ස්වරූපය , චරිතවල බාහිර හැසිරිම වගේ දේවල්.   මේක දවසකට චිත්‍රපටි ත...

සිසූ විරුවෝ රැවටුනාද ?

විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍ය නායකයන් පිළිබඳව ලාංකීය සමාජයේ අවධානය බරපතළව යොමු විම ආරම්භ වූවේ 1971 ජවිපේ පළමු කැරැල්ලෙන් නොව. එය ආරම්භ වූනේ 1983 දි ජනාධිපති ජයවර්ධන විසින් සියලූම සමාජවාදි පක්ෂ තහනම් කිරිමත් සමඟ ඇතිවූ  දේශපාලනික භූකම්පනය සමඟයි  .  විශ්ව විද්‍යාලය තුළ ශිෂ්‍ය සංගමයක් හෝ කැඳවිම තහනම් කළ   එජාප ආණ්ඩුවට එරෙහිව යටිබිම්ගත දේශපාලනයට උචිතම උපක්‍රමය වූවේ උගත් , ජවාධික විශ්ව විද්‍යාල ශිෂ්‍ය ප්‍රජාවයි. ඒ නිසාවෙන්ම එකල වූ ශිෂ්‍ය නායකයන්ද මෙකල කැපී පෙනෙමින් පසුකලක ජවිපේ දේශපාලන මණ්ඩලය තුළට පවා ඇතුළත් විනි. මගේ වෑයම එකී සිසූ විරුවන් උත්කර්ෂයට නැංවීම හෝ ඔවුනගේ ක්‍රියාපිළිවෙත විවේචනය කිරිම නොවේ. මට උවමනා වී ඇත්තේ මෙතරම් උගත් තරුණයන් පිරිසක් ඊට වසර දහයකට නොඅඩූ ඉතිහාසයක අන්ත පරාජයට පත්වුනු 1971 කැරැල්ලේ උණුසුම යෑමටත් පෙර තවත් එවැනි සන්නද්ධ අරගලයකට අත එසවීමේ තර්කය සහ ඒ වෙනුවෙන් ඔවුන් භාවිතා කළ සිතිමේ ක්‍රියාවලිය (Thought process ) වටහා ගැනිමයි. මෙය තේරුම් ගැනිමේ පහසුව තකා උදාහරණ හයකට පිවිසෙන්නම්. මං පළමු  උදාහරණය ලෙස ඒ වනවිට ජවිපේ ඉහලම තැනක සිටි ආනන්ද ඉඩමේගම නොහොත් ධම්ම...

මිනිස්සූ ඉන්නේ ආදරේ කරන්න..

 ගැමුණුගේ මේ මතක පදය සැහෙන්න මාව කුල්මත් කරපූ සංවාදයක්.වාමාංශිකයෝ එහෙම නැත්නම් කාර්ඩවරු කියන්නේ වේලුනූ, තද, ගොරහැඩි , හැඟිමෙන් දැනිමෙන් තොර අයයි කියන මතය කොයිතරම් වැරදිද කියලා පැයයි විනාඩි හතළිහක් ඇතුළේ පුබුදු සහෝදරයා විස්තර කරනවා. ඔහු ඉතාම විධිමත්ව 2011 ජවිපෙන් සිදුවූ විඛණ්ඩනයත් , ඔහු වැනි අසූවේ ජවිපේ දෙවැනි විප්ලවයෙන් පසූව දේශපාලනයට පැමිණි අයගේ දේශපාලන පෙළඹවීම පැහැදිලිව ක්‍රමවත්ව ඉදිරිපත් කරනවා. ඒ හැමදේකටම වඩා නුවර ගැන නුවර සංස්කෘතික ජිවිතය ගැන ඔහුගේ මතකය හදවත පාරන තරමට වේදනාවක් ගෙන දෙනවා. ඇයි එහෙම නුවරක් අපට ඉතිරි නොවුනේ කියලා හිත දුකෙන් බර වෙනවා.   පසුසටහන : -  පුබුදු සංවාදෙ ඇතුළේ ජෝන් ලෙනන්ව උපුටලා මෙහෙම කියනවා "මිනිස්සූ ඉන්නේ ආදරෙ කරන්න .බඩූ භාණ්ඩ තියෙන්නේ පාවිච්චි කරන්න.ඒත් අපි ගොංබූරුවෝ වගේ බඩූ භාණ්ඩ වලට ආදරය කරලා මිනිස්සු පාවිච්චි කරනවා."  එයාට කොමියුනිස්ට් ප්‍රකාශනයටත් වඩා වැදුනේ ඒක කියලා සංවාදේ ඉවර කරනවා.

Once a minister - now a prisoner

මහින්දානන්ද දවස් තුනකට කලින් අවුරුදු 20 ඇතුළට ගියා. පේන විදියට ශ්‍රේෂ්ඨාධීකරණයෙන් මහින්දානන්දගේ අභියාචනය විසික් කරොත් ,එයාගේ අන්තිම කාලේ කුරු ඇතුළෙම ගෙවෙයි.දැනට නම් අකුරු ගැළපිලා තියෙන විදියට මේක තමා මහින්දානන්දගේ තීරණේ.ඒකට නීතීමය හේතුව ත්‍රිපුද්ගල විනිසුරු මණ්ඩලයකින් තීරණය දුන්න නිසත් , අභියාචනාධිකරණයට නොයා කෙළින්ම ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ ත්‍රිපුද්ගල හරි පංචපුද්ගල විනිසුරු මඬුල්ලක් ඉස්සරහා මේක නැවත අහන නිසාත් , දඬුවම  අවුරුදු 20 ක් අයින් කරලා ගෙදර එවයි කියලා හිතන්න සෑහෙන  අමාරුයි.අනික මහාධිකරණයෙන් වැරදිකරුවන් කරපු නිසා මහින්දානන්දට ඇපත් නෑ. බන්ධනාගාරයේ ඉදන්ම නඩුවට එන්න වෙන්නේ.   මහින්දානන්ද කියන්නේ ඉතින් අපේ ගමේ මිනිහා. නාවලපිටියේ මනුස්සයා. පස්සේ කාලෙක මම කොහේ හරි ගිහින් ගම නාවලපිටිය කීවම මගේ මිත්‍රයෝ ඇහූවේ  "මහින්දානන්ද උඹලගේ පැත්තේ නේද "  කියලා. කොටින්ම මහින්දානන්ද නම් නාවලපිටිය , නාවලපිටිය නම් මහින්දාන්ද වගේ ලයින් එකක් තිබ්බේ.  මට මහින්දානන්දව මුලින්ම හම්බෙන්නේ අනුරුද්ධේ තිබුන වසර අවසාන තෑගී ප්‍රධානෝත්සවයේ ආරාධිත අමුත්තා විදියට. ඒ නම මම මුලින්ම ඇහුවෙත් ඒ දවසේ....

පෙළ පොත් අලුත්වැඩියාව

  මං විශ්වාස කරන්‍නේ මගේ සිතුවිලි, ලිවිම සහ පරිකල්පනය සම්පූර්ණයෙන්ම හැඩගැහිලා තියෙන්නේ ළමා කාලයේ මම කියවපු දේවල් වලින්   කියන එක. ඒකට අන්කිසිවකුට වඩා  මගේ මියගිය පියාට විශාල ගෞරවයක් ලැබෙන්න ඕන. පස්සේ කාලෙක මම කෙටි කතා ලියන්න , නාට්‍ය පිටපත් ලියන්න , කාටූන් අදින්න , නාට්‍ය කරන්න , පොත් ගැන කතා කරන්න  අරකට මේකට ඔලුව දැම්මත් ඒ හැමතැනම  මගේ පාදම උනේ මුල් යුගයේ කියවීම. ඒක එක්තරා විදියක ආශිර්වාදයක්.     මං ඇත්තටම දන්නේ නෑ දැන් පාසල් පෙළ පොත්වල තියෙන පාඩම්, අමතර කියවීම් පොත් හෝ කවි පන්ති. අනෙක් අතට දැන් ඉන්න දරුවන්ට ඒ ගැන ආකර්ෂණයක් ( facination ) තියනවාද කියලාවත් මම දන්නේ නෑ . ඒත් මං පෙළ පොතේ කොටසක් විතර තියෙන පාඩම කියවලා ඉතිරි කොටස කියවන්න ඒ මුල් කෘතිය හොයාගන්නකන් හිටපූ කාලයක් තිබුනා. ඒ නිසා ඒ කියවීමේ රහ මම දැනගෙන හිටියා.    ඒ යුගයේ පෙළ පොත් ගැන මට එහෙම හිතුනට දැන් පෙළ පොත් ගැන මට දැනෙන්නේ දේශපාලන කෝණයකින්. මගේ පෞද්ගලික අදහස නම් ලංකාව ඇතුළේ දරුවන්ගේ කියවීම හෝ නිර්මාණශීලී චින්තනය ඔප් නංවන්න ලැබෙන මුල්ම සහ උචිතම  උපාංගය මේ පොළ පොත. ඒකට...

විජේසෝමට 100

   මම මෙළෝ මළ දානයක් නොදැන පත්තරකාරයෙක් වෙන්න දඟලන කාලෙක හරියටම 2007 අවුරුද්දේ මුල් හරියේ විජය පත්තරේ පොඩි කොලමක ලියවෙනවා. 2006 වසරේ සිදුවුනු විශේෂිත සිදුවීම් කියන විශේෂාංගය යටතේ, "2006 ජනවාරි 18 දින ප්‍රවීණ කාටූන් ශිල්පී W.R විජේසෝම මියයයි කියලා. " ඒ වෙනකොට මම විජේසෝම මහත්මයාගේ කාටූන් අතරෙන් පතර දිවයිනේ දැකලා තිබුනට. මම එයා ගැන හොඳටම කියෙව්වේ අසූව දශකයේ මුද්‍රණය වුනු "කල්පනා" සඟරාවේ පළවුනු ලිපි පෙළකින්. ඒ ලිපියේ විජේසෝම මහත්තයා Times of Ceylon කන්තෝරුවට ගොඩවැදුනු විදිය. දෙවනි ලෝක යුද්ධය නිසා අහිමි වූනූ විධිමත් අධ්‍යාපනය කොළ මහජන පුස්තකාලයෙන් අවිධිමත් ආකාරයට උකහා ගත්ත විදිහත් , ඒ වෙනකොට Times of Ceylon කතෲ වුනු පේරාදෙණිය විශ්ව විද්‍යාලයේ කැපී පෙනෙනම ආචාර්‍යවරයා විදියට වැඩ කරපූ "ඩොරික් ඩී සූසා" ගෙන් නියත විවරණ ලබපු විදියත් , පුංචි සිඤ්ඤෝ චරිතයේ විකාශනය ගැනත් , සිංහල සහ ඉංග්‍රීසී භාෂාවන් දෙකම මනාව හසුරවමින් කාටූන් ඇන්ද විදියත් , ජයවර්ධනගේ නාහය ලොකුවට ඇන්ද නිසා ලේක්හවුසියේදි උනු අකරතැබ්බයනුත්  බොහෝම අපූරුවට ලියලා තිබුනා. විජේසෝමගේ රසකතා අහුරකුත් ඒ ලිපිපෙළේ ලි...