මම facebook එකට ලියන එක අතෑරලා ගොඩක් කල්. කොහොමත් එහෙම facebook එකට ලියන්න තරම් මහා ලොකු මිතුරු හමුවක් මට හිටියෙත් නැහැ.වෙන මිනිස්සූ සමාජ සම්බන්ධතා වැඩි කරගන්න මිත්‍රයෝ වැඩිකරගන්න කොට මම කරේ ඉන්න මිත්‍රයොත් අයින් කරපු එක. මට ලියන්න පුළුවන් කියලා මුලින්ම හිතුනේ මම හරංගල ඉස්කෝලෙට ගියාම මොකද ඒ මම අනුරුද්ධේ ඉන්නකන් ශිෂ්‍යත්වය හැරෙන්න වෙන දෙයක් නොකරපු නිසා. ඒත් හරංගලදි සඟරාවක් හදන්න උත්සහ කරපු සන්ධ්‍යා ටීච මට පොඩි කතාවක් ලියන්න ආරාධනා කරා. හරියට කෙලින් රූලක් වත් ගහගන්න අමාරු මම වචන වචන ගළපලා පොඩි කතාන්දරයක් ලීවා. ඒ 2009 වගේ. එතනින් එහාට මාත් හිතුවා මට ලියන්න පුළුවන් තමා කියලා. මම දිගටම ලීවා , සිංහල විචාරයක් වෙන අය ලකුණු ගන්න ලියනකොට මම ඒක වගා කරගෙන වෙනම වැඩක් විදියට කරන්න උත්සහ කරා. ඒත් ඒක ගොඩක් ගුරුවරු එක්ක වැඩ කරේ නෑ. එයාලා හිතුවේ මම පණ්ඩිතයෙක් කියලා . කොටින්ම එයාලට මාව තේරුනේ නැහැ වගේම මටත් එයාලව තේරුනේ නෑ. මාත් එක්ක හොඳින් හිටිය සමහර ගුරුවරුත් සදාකල් මගේ හොඳම ගුරුවරු උනේ නැහැ. මම කාටුන් අඳින්න ගත්තා , පත්තරකාරයෙක් වෙන්න පත්තරෙට ලීවා , පත්තර...